7.

 
Si poguéssim, tranquil·lament, morir
de la felicitat acumulada
en un instant, i iniciar, així,
la fi d’aquesta vida apassionada;
si pogués pujar al cel, i ben content
i ben refet d’aquesta mort tan dolça
al teu llit; sense pena ni turment
retornaria altre cop a ser pols, sa-

tisfet –i molt– del meu destí. La nit:
l’agonia perfecta. La Chavela:
el plor, el crit, el rèquiem. I l’adéu: 

una abraçada o un petó (al pit).
La vetlla: la gran festa. La candela:
una il·lusió. Que al cel sigui ben teu.