7.
Si
poguéssim, tranquil·lament, morir
de la
felicitat acumulada
en un
instant, i iniciar, així,
la fi
d’aquesta vida apassionada;
si pogués pujar al cel, i ben content
si pogués pujar al cel, i ben content
i ben refet
d’aquesta mort tan dolça
al teu
llit; sense pena ni turment
retornaria
altre cop a ser pols, sa-
tisfet –i
molt– del meu destí. La nit:
l’agonia perfecta.La Chavela :
l’agonia perfecta.
el plor, el
crit, el rèquiem. I l’adéu:
una abraçada o un petó (al pit).
La vetlla: la gran festa. La candela:
una
il·lusió. Que al cel sigui ben teu.